Geçen sene Ağustos ayında, tek başıma motorla İnönü Yaylası’na giderken uğrayıp çok beğendiğim Kayaüstü Yaylası’na bu sefer de, benim tarifim ve rehberliğimde bir trekking yapalım dedik. İyi ki de demişiz, güzel bir aktivite oldu gerçekten.

Cumartesi sabahı arabayla, İzmit Yuvacık barajının üst taraflarında yer alan Tepecik Köyü’ne geldik ilk önce. Evden buraya olan mesafe 160 km. kadar. Arabayı, tam da Tepecik Köyü’nden İnönü Yaylası’na giden toprak yolun başladığı yerde bırakıp yürümeye başladığımızda saat 13:15 civarındaydı.

Kayaüstü Yaylası’na Doğru

Gece başlayan ve hatta zaman zaman fırtına şiddetinde esen rüzgar buralarda da oldukça kuvvetli şekilde esiyordu. Ayrıca hava raporları bugün için sağanak yağış veriyordu. Neyse ki, yürüyüşümüzün son anlarında yediğimiz birkaç damla yağmur dışında herhangi bir şey yağmadı. Eğer bu fırtına da bir de yağmur yağsaydı, bizim açımızdan pek de hoş olmazdı sanırım. Ama rüzgar sonuna kadar esiyordu. Bu kuvvetli rüzgar, orman içinde öyle bir ses, öyle bir uğultu yapıyor ki, yolda yürürken sanki bütün orman arkanızdan geliyor ve şimdi üzerinize çökecekmiş gibi hissediyorsunuz. İnönü yaylası yolundan ayrılıp, Kayaüstü Yaylası’na giden yola gireceğimiz sapağa geldiğimizde, burada kesim yapan köylülerle karşılaştık. Aramızda ufak bir muhabbet geçtiği sırada, içlerinden birisi “ben seni tanıyorum” dedi.

Ben de dikkatli bakınca, onu hatırladım. Bu kişi, ben geçen sene buralardan motorla geçerken, Tepecik Köyü’nde bir ağacın altında bana çay ikram eden üç kişiden birisiydi. Aradan bir yıldan fazla bir süre geçtiği halde beni tanımasına şaşırmıştım doğrusu. Üstelik, ben o zaman motor kıyafetleri içindeydim, şimdi ise kafamda bere sırtımda çanta.

Köylülerle muhabbetimiz sırasında, Kayaüstü Yaylası’nın diğer tarafından doğru Tepecik Köyü’ne dönüş yolu için de bir tarif aldık, çünkü dönüşte yolu kısaltmamız ve fazla karanlığa kalmamamız gerekiyordu. Muhabbeti kısa kesip vedalaştık ve yolumuza devam ettik. Yolun bu kısmı hem daha az bakım gördüğünden, hem de yoğun yağmur ve kesim çalışmalarından dolayı epey çamurluydu.

Kayaüstü Yaylası’ndaki birkaç yayla evi. Sonunda; yoğun bulutlu, kuvvetli rüzgarlı ve özellikle rüzgar alan kısımlarda oldukça serin sayılabilecek bir havada, Kayaüstü’ne kadar olan 9 km.lik yolu toplam 2 saat 15 dakikada yürümüş olduk. Sadece birkaç yayla evinin olduğu yaylada, kimsecikler yoktu. Yayla evlerinin kapıları kapalı, fakat kilitli olmadığından içlerine girilebiliyordu. Geçen sene geldiğimde, yemyeşil ve haşmetli görünümü ile buraya görsel güzellik katan koca ceviz ağacında hiç yaprak kalmadığından dolayı çok cılız göründü gözüme. Acaba ceviz bulabilir miyiz diye bir umutla giriştiğimiz ceviz ağacının altındaki kısa aramamız sonuç verdi. Sadece 2-3 tane ceviz bulmuş olsak da hala taptaze ve lezzetliydiler.

Kayaüstü Yaylası’ndan Tepecik Köyü’ne Dönüş

Daha sonra, yaylanın bulunduğu tepenin ucundaki yaklaşık 200-250 metrelik uçurumun kenarına gidip, bir taraftan sert rüzgar altında dengemizi korumaya çalışıp, bir taraftan da muhteşem manzaranın tadını çıkarmayı ihmal etmedik. Bu manzara, Tepecik Köyü’nü, Yuvacık Barajı’nı, İzmit Körfez’ini ve İzmit’i ayaklarınızın altına seriyor. Manzaranın tadını çıkarttıktan sonra bir yayla evinin içine girip, bir süreliğine de olsa rüzgardan korunarak, karnımızı doyurup sıcak çaylarımızı içerek yeniden enerji toplamaya ve ısınmaya çalıştık.
Aşağıda Tepecik Köyü, biraz ilerde ufacık görünen Yuvacık Barajı, daha ilerde İzmit Körfezi ve İzmit.

Saat 4’ü geçmişti ve neredeyse sadece bir saat sonra hava kararacaktı. Biz ise, geldiğimiz ve bildiğimiz yoldan değil de, başka bir yoldan dönüş yapacaktık. Ne bu yolun uzunluğunu biliyorduk, ne de yolu kolayca bulup bulamayacağımızı. Kafamda bu düşüncelerle, saat 16:15 civarında yürümeye başladık. Yolu hiç şaşırmadan, kestirmeleri bazen tahmin ederek, bazen de kesimden gelen traktörlerdeki köylülere sorarak havanın artık karardığı bir ortamda Tepecik Köyü’ne ulaştık. Kayaüstü’nden buraya kadar olan 5.15 km.lik mesafeyi 1 saat 10 dakikada yürüyerek, saat 17:30 gibi arabanın yanındaydık.

Yola çıkıp, önce İzmit’te güzelce bir karnımızı doyurduk, sonra da istikamet İstanbul. Yol boyunca bize eşlik eden kuvvetli rüzgara, İstanbul’a yaklaştığımız sıralarda şiddetli sağanak yağmur da eklendi. Eğer bu yağmur gün içinde bizim olduğumuz yerlere yağmış olsa idi, halimiz gerçekten kötü olabilirdi, şanslı günümüzmüş. Bu düşünce içinde, bu yoğun yağmur altında evimize vardığımızda ise saat 20:30 olmuştu.

Kayaüstü Yaylası